Reizen in de vorm van lopen maakt je deelgenoot van het landschap. Je reist niet door het landschap, maar je bent deel van het het landschap. Het tempo van het lopen geeft je de gelegenheid je te verwonderen en kleine dingen te zien. En als je je hoofd weer opricht kun je tot ver over de horizon dromen. Het verlangen naar wat daarachter nog meer zal zijn.
Hoe leger het gebied, hoe meer ruimte er is voor het intensief beleven van deze details en dromen. Deze voor mij betekenisvolle leegte fotografeer ik, een kruispunt tussen landschapsfotografie en reisfotografie, het gaat om de reizen in het landschap en geest.
De verschillende series (in wording) belichten andere facetten: wegen, bomen, en horizonnen.
