Lopen tussen vorst en dooi

Voor de expositie Verdwalen in het MOW | Museum Westerwolde ging ik op pad in de Groninger Ommelanden. Ik liep door een winters februari landschap. De dagen en nachten waren even koud. Het verstilde landschap stond in de wachtstand, tot het weer zou verbeteren: óf kouder zou worden om te kunnen schaatsen, óf warmer om het land te kunnen bewerken.

Door te lopen, heb je de tijd om het landschap tot je door te laten dringen, na te denken over wat je ziet. Je kunt het landschap langzaam lezen en de verhalen worden zichtbaar. Na een poosje weet je wat je in beeld moet brengen en wat niet. Welke verhalen relevant zijn en welke vergankelijk. Dit heeft geresulteerd in een mooie schets van een winters Groningen in foto’s en kleine notities. Het landschap vroeg om een robuust formaat; dus daarom heb ik er een uitgave op A3 formaat van gemaakt zodat je de weidsheid goed kan ervaren.

Zie hier de fotoserie.